Son Mektup

" Anam
Gecelerim gayrı sensiz, bilirsin
Anam,
Hecelerim gayrı densiz, bilirsin
Gözlerim kemsiz
Gözlerim gayrı sensiz, bilirsin, anam!...
Şafak otuz sekiz ya
Kolay sanmayasın dağ başında
Duman aşımda!...
Anam,
Nöbetimde; gecemde, gündüzümde
Seni özler dururum
Gün kararmasını bekler dururum!...
Anam,
Öyle, seni özledim.
Şafak vakti yufka açan ellerini
" Kalk! Oğul, sabah oldudiyen dillerini
Saçını ağartan dertlerimi
Özledim anam, seni özledim, anam seni!
Gözünün bir bakışını
Kiliminin dokusunu, gayrı nakışını
Elin omzunda, başım dizinde
Toprağın başında geçirdiğim yazını,
Seni özledim! Anam, seni!..
Senden yadigâr kalan bir şey yok ki
Bakışların yok ki o güzel gözlerinden gelen!..
Bir eski resmin yok ki!
Avucumun içine güzel ellerinle yaktığın kına geçtiki
Geçmeseydi de gece karanlıklarında, gözyaşlarımla birlik olup
öpseydik kınanı!..
Gece ayazında,
Bir özleminin, bir de sigaramın dumanı tütüyor anam!
Ranzalar öyle rahat değil
Ellerinle yazdığın döşeğim gibi değil anam
Zaten sırtlarım ağrıyor!
Sen ovardın, olsaydın yanımda
Sonra, gözlerine baksaydım doya doya!..
Şafak otuz yedi oldu ya anam bugün
Geçmek bilmiyor işte günüm
Ozanın dediği
Her günün bir yıl olması, bu olmalı her hâl
Anam, sabahın yufkanı ederken, kokusunu bu yana savur da sal
Belki kokusunu alırım, yüreğim belki sesini duyar, anam
Beni sorarsan halım iyi anam
Her şey iyi ya, hasretim var,
Zaten canımı canına katan, o anam!..
Seni özledim, anam, asker ocağında, seni!
Kahırlarım, dertlerin en büyüğü ana hasretiymiş, ana hasreti!
Ya, anam işte böyle
Tüfek omzunda
Otuz altı gün daha
Eğer vatan uğrunda, şehit olmaya çıkmazsak doğa
Gelirsem kapının önüne, çağırırsam adını, ana...
Vakit tamam, anam
Can parçam, yürek karam, anam
Sılayı, yari de, babamı özledim ya
En çok seni anam!
Ben gelmeden kara topraklara girme anam!
Şehit olursam da ağlama anam!
Haydi kalın selâmetle!..."

ve böyle bitiyordu 2. Kolordu 3.Alay 2. Tabur 3.Bölük 79/4 Şehit Er Enver Öztürk'ün mektubu