SENSİZLİĞE DAİR

Ne zaman duygulu bir şiir yazmaya kalksam,
Hep ağlarım.
Birden aklıma sen gelirsin,
Bulutlar dağılır gökyüzünden,
Güneş gülümser,
Ve ben pembe hayallere dalarım.

Ne zaman duygulu bir şiir yazmaya kalksam,
Afakım senin hayalinle kapanır,
Kaçacak yer yok, her yer de sen,
Kurtulamam,
Elimde değil fidan boylum;
Seni anlatacak kelimeler bulamam.

Ne zaman duygulu bir şiir yazmaya kalksam,
Fırtınalar kopar dışarda,
Ağaçlar deliler gibi savrulur,
Ağaçlar savrulur, ben savrulurum,
Başka çarem yok gönlümün ışığı,
Senin hayalinle avunurum.

Ne zaman duygulu bir şiir yazmaya kalksam,
Buram buram bir koku yayılır etrafa,
Nedir bu Ya Rab! Beni benden alıp,
Beni on da yaratan.
Ne zaman duygulu bir şiir yazmaya kalksam,
Ey dost!Senin yokluğundur beni ağlatan.

Ne zaman duygulu bir şiir yazmaya kalksam,
Unuturum bütün derlerimi.
Unutum bütün her şeyi.
Bir şeyler var beni sensiz bırakmaz,
Olmuyor gönül közüm,
Yıldızlar sönse de bu kalp seni unutmaz.